اهمیت برابر

گزینه با شاخص i نسبت به j اهمیت برابر دارند و یا ارجحیتی نسبت به هم ندارند

۲

نسبتا مهم­تر

گزینه با شاخص i نسبت به j کمی مهم­تر است

۵

مهم تر

گزینه با شاخص i نسبت به j مهم­تر است

۷

خیلی مهم تر

گزینه با شاخص i دارای ارجحیت خیلی بیشتری از j است

۹

کاملا مهم

گزینه یا شاخص مطلقاi از j مهم­تر و قابل مقایسه با j نیست

۳و۴و۶و۸

ارزش­های مبانی بین ارزش­های ترجیحی را نشان می­دهد مثلا ۸ بیانگر اهمیتی زیادتر از ۷ و پایین­تر از ۹ برای I است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ج) محاسبات وزن­های نسبی
تعیین وزن عناصر تصمیم به هم از طریق مجموعه ­ای از محسابات عددی، قدم بعدی در فرایند تحلیل سلسله مراتبی انجام محاسبات لازم برای تعیین اولویت هر یک از عناصر تصمیم با بهره گرفتن از اطلاعات ماتریس­های مقایسات زوجی است. خلاصه عملیات ریاضی در این مرحله به صورت زیر است.
مجموعه اعداد هر ستون از ماتریس مقایسات زوجی را محاسبه کرده، سپس هر عنصر ستون را بر مجموع اعداد آن ستون تثسیم می­کنیم. ماتریس جدیدی که بدین صورت بدست می ­آید. ماتریس مقایسات نرمال شده نامیده می­ شود.
میانگین اعداد هر سطر از ماتریس مقایسات نرمال شده را محاسبه می­کنیم این میانگین وزن نسبی عناصر تصمیم با سطر­های ماتریس را ارائه می­ کند.
د) ادغام وزن­های نسبی
به منظور رتبه بندی گزینه­ های تصمیم، در این مرحله بایستی وزن نسبی هر عنصر را در وزن عناصر بالاتر ضرب کرد تا وزن نهایی آن بدست آید با انجام این مرحله برای هر گزینه مقدار وزن نهایی بدست می ­آید.
سازگاری در قضاوت­ها
تقریبا تمامی محاسبات مربوط به فرایند تحلیل سلسله مراتبی بر اساس قضاوت اولیه تصمیم گیرنده که در قابل ماتریس مقایسات زوجی ظاهر می­ شود صورت می­پذیرد و هر گونه خطا و ناسازگاری در مقایسه و تعیین اهمیت سن گزینه­ ها و شاخص ­ها نتیجه نهایی بدست آمده از محاسبات را مخدوش می­سازد. نرخ ناسازگاری که در ادامه بات نحوه محاسبه آن آشنا خواهیم شد وسیله­ای است که سازگاری را مشخص ساخته و نشان می­دهد که تا چه حد می­توان به اولیوت­های حاصل از مقایسات اعتماد کرد. برای مثال اگر گزینه A نسبت به B مهم­تر (ارزش ترجیحی ۵) و B نسبتا مهم­تر (ارزش ترجیحی ۳) باشد آنگاه باید انتظار داشت A نسبت به C خیلی مهم­تر (ارزش ترجیحی ۷ یا بیشتر) ارزیابی گردد یا اگر ارزش ترجیحی A نسبت به B 2 و B نسبت به C 3 باشد آنگاه ارزش A نسبت به C باید ارزش ترجیحی ۴ را ارائه کند شاید مقایسه دو گزینه امری ساده باشد اما وقتیکه تعداد مقاسبات افزایش یابد اطمینان از سازگاری مقایسات به راحتی میسر نبودذه و باید به کمارگیری نرخ سازگاری به این اعتمناد دست یافت.
تجربه نشان داده است که اگر نرخ ناسازگاری کمتر از ۱۰ درصد باشد سازگاری مقایسات قابل قبول کرده و در غیر اینصورت مقایسه­ها باید تجدید نظر شود قدم­های زیر برای محاسبه نرخ ناسازگاری به کار گرفته می­ شود:
گام۱٫ محاسبه بردار مجموع وزنی: ماتریس مقایسات زوجی را در برابر ستونی وزن نسبی ضرب کنید بردار جدیدی برا که به این طریف بدست می­آورید بردار مجموع وزنی بنامید.
گام۲٫ محاسبه بردار سازگاری: عناصر بردار مجموع وزنی را بر بردار اولویت نسبی تقسیم کنید. بردار حاصل بردار سازگاری نامیده می­ شود.
گام۳٫ بدست آوردن max میانگین عناصر برداری سازگاری max را بدست می­دهد.

گام۴٫ محاسبه شاخص سازگاری: شاخص سازگاری بصورت زیر تعریف می­ شود:
CI=

N عبارتست از تعداد گزینه­ های موجود در مساله