NPY

CRH

AGRP

-MSHα

MCH

CCK

ارکسین A و B (= هیپوکرتین ۱ و ۲)

بومبزین

گالانین

سوماتواستاتین

بتا- آندورفین

هورمون ترشح کننده تیروتروپین (TRH)

دینورفین

CGRP

نوراپی نفرین

نوروتنسین

هورمون ترشح کننده هورمون رشد (GHRH)

GLP-1

سروتونین

شکل ۲-۹ هورمون‌ها و پپتیدهای درگیر در هموستاز انرژی و عمل آنها در هیپوتالاموس. خط‌های پیوسته نشان‌دهنده اثرات تحریکی و خط‌های منقطع نشان‌دهنده اثرات مهاری است(۲۴).

شکل ۲-۱۰ ارتباط بین مغز و محیط: تعامل عصبی و اندوکرین در تنظیم هموستاز انرژی و اشتها
۲-۴ آگوتی و AGRP
آگوتی چندین دهه قبل شناسایی و نقش آن در رنگدانه شدن پوست پستانداران مشخص گردید. آگوتی یک عامل سیگنالینگ پاراکرین بوده که از سلول‌های پاپیلاری پوستی، در مجاورت ملانوسیت‌ها، ترشح شده و بر فولیکول مو اثر می گذارد‌. در جوندگان آگوتی فقط در پوست تظاهر می‌یابد. در موش‌های طبیعی (وحشی) پروتئین آگوتی رنگ پوست را از طریق اتصال و مهار گیرنده ملانوکورتین یک (MC₁R) تنظیم می‌کند. در موش‌های چاق زردA^y ، جهش در نواحی تنظیمی آگوتی باعث تظاهر خارج از محل طبیعی^[۵۱] آن و بنابراین چاقی می‌شود.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در انسان آگوتی توزیع گسترده‌ای دارد و در بافت چربی، بیضه، تخمدان، قلب و در سطوح کمتر در کلیه و کبد تظاهر می‌یابد. آگوتی در انسان نقشی در رنگدانه‌سازی نداشته و بنابراین نقش آن در انسان ناشناخته مانده است. مدتی بعد پروتئین شبه آگوتی در مغز شناسایی شد که قادر است گیرنده‌هایMC₃R وMC₄R را مهار کند. بر این اساس در سال ۱۹۹۷ پروتئین وابسته به آگوتی بر اساس شباهت بسیار به آگوتی کشف گردید. هم آگوتی و همAGRP پروتئین‌هایی با ۱۳۱ اسیدآمینه می‌باشند. علیرغم شباهت‌های بسیار آگوتی وAGRP اما الگوی توزیع آنها کاملاً متفاوت است. در حالی که تظاهر آگوتی منحصر به فولیکول می‌شود،AGRP در هیپوتالاموس، غده آدرنال و سایر بافت‌هایی چون بیضه، کلیه و کبد تظاهر می‌یابد. بر خلاف آگوتی، اما الگوی مکانیAGRP در موش و انسان بسیار مشابه است و نشان‌دهنده نقش مشابهAGRP در هر دو گونه انسان و موش می‌باشد(۲۵).
۲-۴-۱ ساختار ژنی
AGRP انسانی یک ژن نسبتاً کوتاه به طول kb 1/1 بر روی کروموزوم۱۶q22است. AGR(شکل۲۶-۲) شامل چهار اگزون بوده که در انسان یک پروتئین ۱۳۲ اسیدآمینه‌ای و ارتولوگ^[۵۲] آن در جوندگان یک پروتئین ۱۳۱ اسیدآمینه‌ای را رونویسی^[۵۳] می‌کند. پروتئین AGRP شامل ۹ باقیمانده سیستئین در موقعیتی به هم فشرده می‌باشد که پل‌های دی سولفیدی را تشکیل می‌دهند و برای عملکرد آن بسیار مهم می‌باشند (۲۶).

شکل ۲-۲۶ساختار نواری(۱۳۲-۸۶) AGRP . حلقه پایانی Nنماینده اسیدهای آمینه ۸۶ تا ۱۰۵ می‌باشد. حلقه فعال نماینده اسیدهای آمینه ۱۰۶ تا ۱۱۹ و حلقه پایانی C بیانگر اسیدهای آمینه ۱۲۰ تا ۱۳۲ می‌باشد. حلقه فعال شامل سه گانهArg-Phe-Phe عقیده بر این است که برای فعالیت آنتاگونیستی (مهاری) AGRP بسیار مهم است (۲۷).