“
ستایش و همکاران (۱۳۹۲) در پژوهشی به بررسی رابطه بین کیفیت اطلاعات حسابداری و محدودیت در تأمین مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. نتایج پژوهش آنان نشان داد که بین کیفیت اقلام تعهدی و رشد در کیفیت اقلام تعهدی با محدودیت در تأمین مالی رابطه منفی معناداری وجود دارد اما بین کیفیت افشای شرکتها و رشد در میزان کیفیت افشا با محدودیت در تأمین مالی آنها رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش نشاندهنده آن است که بین تمرکز مالکیت با محدودیت در تأمین مالی رابطه مثبت معناداری وجود دارد در حالی که بین اندازه شرکتها و محدودیت در تامین مالی آنها رابطه منفی معناداری وجود دارد. اما بین عمر شرکتها و محدودیت در تأمین مالی آنها رابطه معناداری وجود ندارد.
خواجوی و گرگانیفیروزجاه (۱۳۹۲) در پژوهشی به بررسی رابطه بین ویژگیهای هیئت مدیره و روشهای تأمین مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. نتایج پژوهش آنان نشان داد که بین اندازه هیئت مدیره و تأمین مالی داخلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، بین استقلال هیئت مدیره و درصد مالکیت اعضای هیئت مدیره با تأمین مالی خارجی رابطه منفی و معناداری وجود دارد.
۲-۳-۲-۲- کیفیت گزارشگری مالی
نوروش (۱۳۷۷) در پژوهشی به بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و تعداد حسابداران آموزش دیده در واحدهای تجاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. وی با بررسی رابطه بین استخدام تعداد بیشتر حسابداران آموزش دیده و کیفیت گزارشگری مالی نشان داد که شواهدی دال بر کیفیت برتر سیستم گزارشگری مالی در شرکتهایی که از حسابداران آموزش دیده بیشتری استفاده می‌کنند، نسبت به سایر شرکتها، وجود ندارد.
خواجوی و ناظمی (۱۳۸۴) طی پژوهشی به بررسی ارتباط بین کیفیت سود و بازده سهام با تأکید بر نقش ارقام تعهدی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که میانگین بازده سهام شرکتها، تحت تأثیر میزان ارقام تعهدی و اجزای مربوط به آن قرار نمیگیرد.
قائمی و وطن پرست (۱۳۸۴) نقش اطلاعات حسابداری در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی را با بهره گرفتن از داده های مربوط به ۱۲۱ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳ مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاصل از پژوهش آنان نشان داد که عدم تقارن اطلاعاتی در بورس اوراق بهادار تهران بین سرمایه گذاران وجود داشته و این امر در دوره های قبل از اعلان سود به مراتب بیشتر از دوره های پس از اعلان سود است. همچنین، مشخص شد که عدم تقارن اطلاعاتی با حجم مبادلات و قیمت سهام مرتبط بوده است؛ به طوری که در دوره قبل از اعلان سود حجم مبادلات افزایش یافته و قیمت سهام شرکتها نیز دچار نوسان شدند.
کرمی و همکاران (۱۳۸۵) در پژوهشی به بررسی رابطه بین کیفیت سود و افزایش سرمایه از محل مطالبات سهام‌داران در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. نتایج پژوهش آنان نشان داد که هیچ رابطه معناداری بین کیفیت سود و افزایش سرمایه از محل مطالبات سهام‌داران وجود ندارد.
احمدپور و احمدی (۱۳۸۷) در پژوهش خود از ویژگیهای کیفی اطلاعات مالی برای ارزیابی کیفیت سود استفاده کردند و به این نتیجه دست یافتند که ضریب واکنش سود و همچنین قدرت توضیحی رگرسیون قیمت- سود، در پرتفوی شرکتهای با کیفیت سود بالا نسبت به شرکتهای با کیفیت سود پایین به طور معناداری بیشتر است.
سجادی و همکاران (۱۳۸۸) به بررسی ارتباط بین پنج ویژگی غیرمالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با کیفیت گزارشگری مالی با بهره گرفتن از اطلاعات مربوط به ۴۰ شرکت در طی سال های ۱۳۸۵-۱۳۸۶ پرداختند. نتایج پژوهش آنان نشان داد که اندازه شرکت، عمر شرکت و نوع صنعت رابطه مثبت معنادار و ساختار مالکیت رابطه منفی با کیفیت گزارشگری مالی دارد اما رابطه نوع مؤسسه حسابرسی با کیفیت گزارشگری مالی از لحاظ آماری معنادار نبود.
عربمازاریزدی و طالبیان (۱۳۸۸) در پژوهشی به بررسی کیفیت گزاررشگری مالی، خطر اطلاعاتی و هزینه سرمایه با بهره گرفتن از داده های ۹۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای ۱۳۸۰ الی ۱۳۸۴ پرداختند. نتایج پژوهش آنان بیانگر آن است که هزینه سرمایه (هزینه بدهی و هزینه حقوق صاحبان سهام) شرکتهای با کیفیت اقلام تعهدی بالا، بیشتر است. همچنین، بر اساس یافته های این پژوهش تأثیر کیفیت اقلام تعهدی اختیاری بر هزینه سرمایه بیشتر از تأثیر کیفیت اقلام تعهدی غیراختیاری بر هزینه سرمایه شرکتها است.
مجتهدزاده و احمدی (۱۳۸۸) در پژوهشی به بررسی تأثیر کیفیت اطلاعات حسابداری بر تصمیم گیریهای مدیران با بهره گرفتن از داده های مربوط به ۶۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای ۱۳۷۹ الی ۱۳۸۳ پرداختند. نتایج پژوهش آنان نشان داد که با افزایش کیفیت سود، حساسیت مخارج سرمایهای آینده به سود حسابداری جاری افزایش مییابد و افزایش این حساسیت به بخش تعهدی سود بیشتر از بخش نقدی است.
اعتمادی و همکاران (۱۳۸۸) در پژوهش خود به بررسی تأثیر فرهنگ سازمانی، تمرکز مالکیت و ساختار مالکیت بر کیفیت اطلاعات مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. نتایج پژوهش آنان با بهره گرفتن از داده های مربوط به ۱۰۵ شرکت در بازه زمانی ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۶ نشان داد که سه عامل فرهنگ سازمانی، تمرکز مالکیت و ساختار مالکیت بر کیفیت اطلاعات مالی (شامل مربوط بودن و قابلیت اتکای اطلاعات) شرکتها اثر گذار است.
ثقفی و عربمازار یزدی (۱۳۸۹) به بررسی کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری با بهره گرفتن از داده های ۱۵۲ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۷ پرداختند. نتایج پژوهش آنان حاکی از این است که بین کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری هیچ گونه همبستگی معناداری وجود ندارد.
ستایش و همکاران (۱۳۸۹) به بررسی تأثیر کیفیت افشا بر نقدشوندگی و هزینه سرمایه سهام عادی جاری و آینده شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. یافته های بررسی ۱۰۵ شرکت در بازه زمانی ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ بیانگر آن است که بین اندازه شرکت و نقدشوندگی جاری و آینده آن رابطه مثبت معناداری وجود دارد اما رابطه معناداری بین کیفیت افشا و نقدشوندگی جاری و آینده شرکت وجود ندارد. افزون بر این، نتایج پژوهش آنان نشان داد که بین کیفیت افشا و هزینه سرمایه سهام عادی جاری و آینده شرکت رابطه منفی معناداری وجود دارد.
“
