آیا توسعه‌ی یادگیری الکترونیکی بر توسعه‌ی کارآفرینی موثر است؟

کاملا بی‌تاثیر
۱
۲
۳
۴
۵
کاملا موثر

پ-۳- شواهد مستند گردآوری داده‌ها (بخش کیفی – مصاحبه)
جدول پ-۱- پاسخ‌ها و کدگذاری مصاحبه با خبره‌ی اول (مهندس ریاضی)

ردیف
متن کامل پاسخ به همراه عبارت‌های استخراجی

۱
سیاست سطوح مختلفی دارد، در سطح کلان ملی بله سیاست‌های موجود در زمینه‌ی فناوری اطلاعات پاسخ‌گوی نیاز است و سیاست‌های خوبی داریم نظیر سیاست‌های کلی شبکه‌های اطلاع‌رسانی، سیاست‌های کلان نظام اداری، سیاست‌های کلان امنیت فضای تبادل اطلاعات، سیاست‌های کلان پدافند غیرعامل و نظایر آن که توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شده است، همه شامل ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز می‌شود که باید از آن استفاده کرد. نقشه جامع علمی کشور نیز فناوری اطلاعات را جزء اولویت‌های بالا قرار داده است. (C1-1)
آن‌چه کمبود است سیاست‌های اجرایی و عملیاتی است، به خصوص در حوزه‌های مختلف. با توجه به این که فناوری اطلاعات کاربرد بسیار گسترده‌یی دارد باید در هر حوزه‌ی سیاست خاص حوزه را داشته باشیم. در این سطوح سیاست کم است. هم‌چنین سیاست‌ها باید در راستای سیاست‌های کلان باشد و هم‌راستا با آن باید باشد و گرنه اثربخشی آن کاهش پیدا می‌کند.

۲
در حوزه‌های مختلف باید سیاست‌های مناسب که ما را به سوی توسعه‌ی فناوری اطلاعات در آن حوزه سوق دهد باید تدوین کنیم. (C1-2) ما سیاست‌های علمی و فناوری مشخص نداریم، کمبودهایی داریم. مشخص نیست مراکز علمی و پژوهشی ما روی چه موضوعاتی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات کار می‌کنند؟ خیلی دانشگاه‌ها روی موضوعات مختلف کار کرده‌اند ولی در چارچوب یک سیاست معین و مشخص نیست و بعضی وقت‌ها خروجی‌های آنان به دلیل این‌که هماهنگ با سایر سیاست‌ها نیست بازدهی لازم را ندارد.
درحوزه‌ی اقتصادی هم همین‌طور است مثلا در حوزه‌ی پول و اعتبار سیاست‌های منسجم برای سوق کشور به سمت الکترونیکی کردن پول و اعتبار نیست یا تجارت کامل الکترونیکی نیست.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

نکته‌ی دیگر بومی بودن سیاست‌ها است که باید با سایر امور مملکت هماهنگی داشته باشد به عنوان مثال در حوزه‌ی تجارت الکترونیکی شاید در همه‌ی جای دنیا تمرکز بر B2B باشد در حالی که شاید برای ما B2C مهم‌تر باشد، چرا که تاثیرگذاری آن بیش‌تر است. لذا بومی بودن سیاست باید مدنظر باشد.

۳
استفاده از فناوری اطلاعات به صورت وسیع در سطح وسیع از بعد اولویت کاربردی و از نگاه فناوری قابل بحث است. از نظر اولویت کاربردی باید نقطه‌ی آغاز جایی باشد که هم دستگاه‌های دولتی و هم مردم بتوانند خدمات را عرضه و استفاده کنند و این که باید بخش بزرگی از جمعیت را پوشش دهد؛ (C1-3) تا مردم به تاثیرات مثبت آن پی ببرند و مشتاق شوند. از کارهای پیچیده، پرهزینه و زمان‌بر نباید شروع شود.
تجربیاتی در کشور انجام شد که نمونه‌های موفقی بود، مثل ثبت‌نام کنکور، خرید کالا و خدمات، سفارش کالا و این‌جور موارد. (C1-4) باید کار به گونه‌یی باشد که کار مردم را تسریع کند. برای کارهای پیچیده باید از درون دستگاه‌ها شروع شود و فعالیت‌ها الکترونیکی شود تا راندمان بالا روند آمادگی ارائه خدمات الکترونیکی در سطح عمومی باشد.
در بعضی موارد لازم است دولت هم اجبار کند و هم اعتبارات لازم را اختصاص دهد. (C1-5) در بعضی جاها (کشورهای دیگر) موقع سوق کارها به سمت الکترونیکی شدن سرمایه‌گذاری بالایی انجام داده‌اند که برای یک دوره ۱۰ یا ۲۰ ساله اعتباراتی بین ۱۰ تا ۴۰% سرمایه‌گذاری ملی (بدون احتساب سرمایه‌گذاری مسکن و ساختمان) به این امر اختصاص دادند. اگر در کشور ما هم بخواهد دولت الکترونیکی پیاده شود اول خود دولت باید پیشقدم شود و اعتبارات کافی هم برای این منظور اختصاص دهد.
در یک مقطع زمانی دولت ناگزیر است هم اعتبارات لازم برای انجام کار به شکل سنتی بپردازد و هم سرمایه‌گذاری برای روش‌های مدرن الکترونیکی انجام دهد. (C1-6) این مقطع گذر که هزینه‌ها شاید ۲ برابر باشد برای دولت سخت است ولی اگر این کار را بکند در مرحله‌ی بعد علاوه بر حذف هزینه‌ی سنتی سرمایه‌گذاری‌های انجام شده به بهره‌برداری می‌رسد و در مجموع افزایش راندمان و کاهش هزینه‌ها شود.
در طول ۵-۶ سال گذشته نرخ رشد و بهره‌برداری از فناوری اطلاعات در کشور خوب بوده است ولی کافی نیست. (C1-7) در داخل کشور ظریت‌های بالقوه فراوانی نسبت به کشورهای هم‌تراز و حتی پیشرفته داریم ولی زمینه‌ی بروز و ظهور این‌ها پیش نیامده است. علت اصلی آن عدم سرمایه‌گذاری دولت در این زمینه است. (C1-8)
دولت باید پیشتاز باشد و ریسک آن را بپذیرد تا بتواند فرهنگ استفاده از فناوری اطلاعات را برای تسهیل و تسریع در امور را به وجود آورد. (C1-9) در حال حاضر مجموع توسعه‌ی فناوری اطلاعات در کشور راضی‌کننده نیست. (C1-10)
وضعیت استفاده از فناوری اطلاعات در کسب‌وکار بسیار پایین است. (C1-11)زیر ۵% درصد است. در حالی که تجریه‌ی کشورهای دیگر نشان داده است در عمده کسب‌وکارها تا ۸۹% فعالیت‌ها می‌تواند الکترونیکی شود.
مخصوصا در کشور ما حتی فرآیندهای سنتی که از راندمان خوبی برخوردار نیست اگر فعالیت‌ها را به فضای مجازی ببریم و الکترونیکی کنیم (C1-12) هم از نظر راندمان جهش زیادی خواهیم داشت و هم از نظر کاهش هزینه‌ها. به نیازهای روزمره که نگاه می‌کنیم می‌بینیم بیش از ۹۰% امور به صورت سنتی و غیرالکترونیکی انجام می‌شود.

۴

در خصوص نقش فناوری اطلاعات در توسعه‌ی کسب‌وکار باید گفت، فناوری اطلاعات به طور کلی جوامع را در یک فضای جدید می‌برد. (C1-13) بسیاری از کسب‌وکارهای جدید وجود دارد که جای همه‌ی آن خالی است و کارآفرینان می‌توانند آن‌ها را کشف و پر کنند. (C1-14) و دست‌یابی به آن‌ها خیلی مشکل نیست، به این صورت که هر نوع فعالیت که در فضای حقیقی وجود دارد می‌شود متناظر با آن در فضای مجازی جست‌وجو کرد. (C1-15)به عنوان مثال در خصوص فعالیت‌های بانکی؛ بانکداری الکترونیکی را داریم که بدون نیاز به سرمایه‌گذاری برای مکان خاص با هزینه‌ی بسیار پایین می‌توان بانکداری الکترونیکی ایجاد کرد و از هر جایی به آن دسترسی داشت و خدمات را در یک جغرافیای وسیع عرضه کرد که بازار آن به پهنای همان جغرافیا است. یا نمونه‌ی دیگری مثل یادگیری الکترونیکی و حتی بنگاه معاملات ملکی را می‌توان در فضای مجازی ایجاد کرد.
سیاست‌های موجود باعث تشویق استفاده از فناوری اطلاعات در کسب‌وکار به حد کافی نمی‌شود. (C1-16) انگیزه‌ی کافی ایجاد نمی‌کند چون همان‌طور که گفته شد برای این که انگیزه به وجود آورد راهکارهای اجرایی برانگیزاننده نیاز است که کم‌تر دیده می‌شود.