سویبی معتقد است که ارزش بازار کل یک شرکت شامل ارزش خالص مشهود شرکت همراه با سه نوع دارایی ناملموس می­ شود. ارزش خالص مشهود شرکت ارزش دفتری شرکت است. دارایی­ های نامشهود تقسیم می­شوند به ساختار خارجی و سرمایه دانش. ساختار خارجی شامل مارک­های تجاری، مشتریان و روابط عرضه­کنندگان است. سرمایه دانش از ساختار داخلی و شایستگی افراد تشکیل شده است. ساختار درونی از مدیریت سازمان، ساختار قانونی، سیستم­های دستی، گرایش­ها، واحد تحقیق و توسعه و نرم افزار تشکیل شده است و شایستگی افراد شامل تحصیلات و تجربه می­ شود؛ که در زیر نشان داده شده ­اند، مرتبط کرد: ۱- معیار نوسازی و رشد ۲- معیار ثبات ۳- معیار کارایی (همان منبع).
۲-۱۰-۶- الگوی ارزش افزوده اقتصادی
ارزش افزوده اقتصادی روشی بر مبنای بازگشت سرمایه، برای سنجش ارزش بر پایه حسابداری سنتی است که در سال ۱۹۹۷ توسط استوارت مطرح شد. در این الگو به پیروی از اصول حداکثر سازی ارزش سهام، تفاضل مجموع ارزش واحد اقتصادی و مجموع ارزش سرمایه به کارگرفته شده توسط سرمایه ­گذاران حداکثر می­ شود. ارزش افزوده اقتصادی الگوی جامعی است که متغیرهایی نظیر بودجه­بندی سرمایه، برنامه­ ریزی مالی، هدف­گذاری، اندازه ­گیری عملکرد، ارتباط سهامداران و انگیزه پاداش را به کار می­گیرد. هرچند که مدیریت سرمایه فکری به گونه ­ای صریح با ارزش افزوده اقتصادی مرتبط نیست؛ اما به طور ضمنی با مدیریت اثربخش سرمایه فکری، ارزش افزوده اقتصادی افزایش می­یابد (بونتیس، ۲۰۰۱).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

مطالعه ادبیات تحقیق سرمایه فکری، نشان می­دهد که بیشتر این الگوها شامل سه مقوله سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه مشتری هستند. با کنار گذاشتن شاخص­ های مشترک الگوها و تطبیق آن­ها با بخش خدمات، اجزای سرمایه فکری را تحت عنوان سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه مشتری بیان می­کنیم.
۲-۱۱- سنجش سرمایه فکری با بهره گرفتن از مدل پالیک
در این تحقیق سرمایه فکری از طریق مدل پالیک مورد سنجش قرار گرفته است. پالیک مدل اندازه ­گیری سرمایه فکری را در سال ۱۹۹۷ مطرح و در سال ۱۹۹۸ آن را توسعه داد و در سال ۲۰۰۰ کامل نمود. پالیک از ضریب ارزش افزوده سرمایه فکری برای اندازه ­گیری سرمایه فکری شرکت­های بورس استرالیا استفاده نمود. چگونگی اندازه ­گیری سرمایه فکری و اجزای آن با بهره گرفتن از مدل پالیک به طور کامل در فصل سوم توضیح داده می­ شود. تاکنون روش­های متعددی برای سنجش و اندازه ­گیری سرمایه فکری به وجود آمده است.
شاید دلایل زیر را بتوان عامل برتری مدل پالیک نسبت به سایر مدل­های اندازه ­گیری سرمایه فکری دانست:
۱)­ روش ضریب ارزش افزوده فکری بسیار ساده و شفاف می­باشد و مبنای استانداردی را برای اندازه ­گیری فراهم می ­آورد.
۲)­ این مدل مبتنی بر هر دو جنبه ارزیابی کارایی و خلق ارزش از دارایی­ های مشهود و نامشهود در شرکت می­باشد.
۳) داده ­های مورد نیاز برای محاسبه سرمایه فکری در این روش به راحتی از صورت­های مالی حسابرسی شده شرکت­ها قابل استخراج می­باشد. از این رو، محاسبات قابل تأیید و تصدیق می­باشد.
۴) این مدل در تحقیقات و پژوهش­های متعبر خارجی مورد استفاده قرار گرفته است (پالیک، ۲۰۰۰).
۲-۱۲- مزایای سنجش سرمایه فکری
سنجش ارزش دارایی­ های دانشی سازمان­ها به توجیه سرمایه ­گذاری در زمینه سرمایه فکری کمک می­ کند. یک دلیل اصلی برای سنجش سرمایه فکری، شناسایی دارایی­ های پنهان و توسعه آن­ها به شیوه­ای راهبردی می­باشد تا اهداف سازمانی کسب شود. مزایای سنجش سرمایه ­های فکری عبارتند از:

• • شناسایی و طرح­ ریزی دارایی­ های دانشی؛

• • شناسایی الگوهای دانش در داخل سازمان؛

• • اولویت ­بندی مباحث حیاتی دانش؛

• • سرعت بخشیدن به یادگیری در داخل سازمان؛

• • شناسایی بهترین اقدام و نشر آن در داخل سازمان از طریق ارائه یک مورد سازمانی قوی برای بهترین اقدام؛

• • پایش منظم ارزش دارایی­ ها و یافتن روش­هایی برای افزایش ارزش؛

• • افزایش آگاهی و درک افراد در زمینه این که دانش چگونه روابط بین فردی را ایجاد می­ کند؛

• • ایجاد درک و آگاهی در زمینه شبکه ­های اجتماعی سازمانی و شناسایی عاملان تغییر؛

• • افزایش میزان نوآوری در سازمان؛

• • افزایش فعالیت­های مشارکتی و ایجاد یک فرهنگ تسهیم دانش؛

• • افزایش ادراک شخصی کارکنان از سازمان و بالا رفتن انگیزه آن­ها،

• • ایجاد یک فرهنگ عملکرد محور.

سنجش سرمایه فکری و اقدامات مربوط به مدیریت دانش منجر به ایجاد مزایایی برای سازمان خواهد شد که به تعیین راهبرد سازمان و طراحی فرایند کمک می­ کند و در نهایت، ایجاد مزیت رقابتی کمک خواهد کرد (حسنوی و رمضان، ۱۳۹۱، ۹۳).
۲-۱۳- راه­های توسعه عناصر سرمایه فکری: ( قلیچ لی و دیگران، ۱۳۸۷)
به منظور توسعه سرمایه فکری می­توانیم در حوزه ­های زیر اقدامات ذیل را انجام دهیم:
۲-۱۳-۱- توسعه سرمایه انسانی
۱- طراحی چارچوب شایستگی­های کارکنان و مدیران شامل دانش، مهارت ­ها و توانایی­هایشان و برنامه­ ریزی توسعه آنها مبتنی بر شایستگی
۲- طراحی و استقرار نظام جانشین پروری برای کارکنان کلیدی شرکت
۳- طراحی سیستم حمایت و تشویق از فکرهای برتر کارکنان به منظور به کارگیری به موقع آن­ها در فرآیندهای عملیاتی شرکت
۴- طراحی و استقرار فرایند مدیریت عملکرد سرمایه انسانی در سطح شرکت
۵- مدیریت دانش انسانی در شرکت
۲-۱۳-۲- توسعه سرمایه ساختاری (سازمانی)
۱- افزایش کارایی در زمینه ­های منابع انسانی، مواد اولیه، تجهیزات شرکت و طراحی نظام تشویق مبتنی بر آن
۲- حذف قوانین و مقرارات دست و پاگیر
۳- تلاش به منظور ایجاد یک فرهنگ حمایتی از طریق طراحی سیستم­های تشویقی
۴- ارزیابی بهره­ وری منابع انسانی و برنامه ریزی بهبود آن در سطح شرکت
۲-۱۳-۳- توسعه سرمایه ارتباطی (مشتری)
۱- طرح ریزی و برنامه ریزی بهبود ارتباط بیرونی با مشتریان، تأمین­کنندگان و سرمایه ­گذاران
۲- اندازه ­گیری وفاداری مشتریان
۳- اطّلاع رسانی به کارکنان در زمینه ­های بازارهای هدف و نوع مشتریان
۴- انتشار بازخورد مشتریان در سراسر کشور
۵- مدیریت دانش رابطه­ای شرکت.