در هر روز. (۵ مورد و شاهد زوجی )
۱ روز: LPS بر NO در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value<0.001).
۲ روز: LPS بر NO در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value<0.001).
۳ روز: LPS بر NO در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value<0.001).
۷ روز: LPS بر NO در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value<0.000).
نمودار ۴-۱۳٫ بررسی میزان اثر LPS بر فعالیت NO پس از ۱، ۲، ۳ و ۷ روز بعد از اجرای الگوی زخم
۴-۱۲٫ ارتباط اثر LPS بر H₂O₂ در زخم موش­ها در روزهای مختلف (مطالعه مورد- شاهدی)
با بهره گرفتن از آزمون آماری t زوجی اثربخشی LPS بر موش­ها بررسی گردید.
در هر روز. (۵ مورد و ۵ شاهد)
۱ روز: LPS بر H₂O₂در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value=0.019).
۲ روز: LPS بر H₂O₂ در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار دارد (p-value<0.001).
۳ روز: LPS بر H₂O₂ در زخم موش­ها اثر بخشی معنادار ندارد (p-value=0.746).
۷ روز: LPS بر H₂O₂ در زخم موش­ها اثربخشی معنادار ندارد (p-value=0.162).
نمودار ۴-۱۴٫ بررسی میزان اثر LPS بر فعالیت H₂O₂پس از ۱، ۲، ۳ و ۷ روز بعد از اجرای الگوی زخم
۴-۱۳٫ ارتباط اثر LPS بر COX-2 در زخم موش­ها در روزهای مختلف (مطالعه مورد- شاهدی)
با بهره گرفتن از آزمون آماری t زوجی اثر بخشی LPS بر موش­ها بررسی گردید.
در هر روز. (۵ مورد و ۵ شاهد)
نمودار ۴-۱۵٫ بررسی میزان اثر LPS بر فعالیت COX-2 پس از ۱، ۲، ۳ و ۷ روز بعد از اجرای الگوی زخم
در بررسی اثر بخشی LPS از آزمون آماری t مستقل استفاده شد. برای این منظور، تمامی ‌مشاهدات تیمار صرف نظر از دوز استفاده شده در گروه تیمار قرار گرفته و مشاهدات گروه کنترل مواردی بودند که LPS به آنها اثر داده نشده بود.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در بررسی اثر بخشی دوز LPS از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. برای این منظور، تمامی‌مشاهدات تیمار بر اساس دوز استفاده شده در گروه ­های مختلف قرار گرفتند. در بررسی اثر LPS بر آنزیم­ها در زخم موش­ها از آزمون آماری t زوجی استفاده شد.
هنگامی‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را بلافاصله بررسی می­نماییم، اثر بخشی آن و مقدار دوز آن ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر، بر میزان تکثیر فیبروبلاست معنادار نیستند. اما هنگامی‌ که ۷۲ ساعت از اثر LPS گذشته باشد، اثر آن معنادار بوده و مقدار دوز آن نیز معنادار بوده و در حالت ۱ میکروگرم (حالت شماره ۷) بیشترین میزان افزایش در تکثیر فیبروبلاست‌ها را داشته است.
هنگامی‌ که اثر LPS بر فیبروبلاست را با فاصله یک روز بررسی می­نماییم، اثر بخشی آن و مقدار دوز آن ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت و ۷۲ ساعت بعد از اثر، بر میزان تکثیر فیبروبلاست معنادار نیستند. اما مقدار دوز LPS در این زمان­ها معنادار است؛ در ۲۴ ساعت حالت ۳۱٫۶ میکروگرم (حالت شماره ۴) بیشترین میزان اثر بر افزایش تکثیر را داشته، در ۴۸ ساعت حالت ۳٫۱۶ میکروگرم (حالت شماره ۶) بیشترین میزان اثر بر تکثیر را داشته، در ۷۲ ساعت حالت ۱۰۰نانوگرم (حالت شماره ۹) بیشترین میزان اثر بر تکثیر را داشته است.
هنگامی‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را بلافاصله بررسی می­نماییم، اثر بخشی LPS بر NO در حالت ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر NO معنادار است. دوز ۱۰۰ میکروگرم بیشترین میزان اثر بر افزایش NO را داشته است. علت معنادار نبودن اثر کلی LPS بر NO می ­تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر LPS، تمامی‌دوزهای LPS را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان NO در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است. در حالت ۷۲ ساعت بعد از اثر LPS تفاوت معنادار بوده، همچنین میزان دوز آن بر NO معنادار است. دوز ۱۰۰ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در NO را داشته است.
هنگامی‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را به فاصله یک روز بررسی می­نماییم، اثر بخشی آن بر NO در حالت ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر این NO معنادار است. در ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS، دوز ۱۰۰ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در NO را داشته است. مجدداً علت معنادار نبودن اثر کلی LPS می ­تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر LPS، تمامی‌ دوزهای آن را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان NO در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است.
هنگامی‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را بلافاصله بررسی می­نماییم، اثر بخشی آن بر H₂O₂ در حالت ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر H₂O₂ معنادار است. دوز ۱ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در این آنزیم را داشته است. علت معنادار نبودن اثر کلی LPS می ­تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر LPS، تمامی‌دوزهای آن را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان H₂O₂ در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است. در حالت ۷۲ ساعت بعد از اثر LPS معنادار بوده، همچنین میزان دوز آن بر H₂O₂ معنادار است. دوز ۱۰ و ۰٫۱ میکرو گرم بیشترین میزان افزایش در H₂O₂ را داشته است.
هنگامی‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را به فاصله یک روز بررسی می­نماییم، اثر بخشی آن بر H₂O₂ در حالت ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر H₂O_{2 </s
ub>معنادار است. در ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS، به ترتیب دوز­های ۱ و ۰٫۱ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در این H2O2 را داشته است. مجدداً علت معنادار نبودن اثر کلی LPS می‌تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر آن، تمامی‌دوزهای آن را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان H2O2 در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است. (البته در این حالت در گروه کنترل بیشترین افزایش H2O2 وجود داشته!)
هنگامی ‌که اثر LPS بر فیبروبلاست را بلافاصله بررسی می­نماییم، اثر بخشی LPS بر COX در حالت ۴۸ ساعت و ۷۲ ساعت بعد از اثر LPS معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر COX معنادار است. در ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS، به ترتیب دوز­های ۱ و ۱۰۰ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در COX را داشته است. علت معنادار نبودن اثر کلی LPS می ­تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر LPS، تمامی‌دوزهای آن را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان COX در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است.
هنگامی‌ که اثر LPS بر فیبروبلاست را به فاصله یک روز بررسی می­نماییم، اثر بخشی LPS بر COX در حالت ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر معنادار نبوده، اما میزان دوز آن بر COX معنادار است. در ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد از اثر LPS، به ترتیب دوز­های ۱۰۰ و ۱۰۰ میکروگرم بیشترین میزان افزایش در COX را داشته است. مجدداً علت معنادار نبودن اثر کلی LPS می ­تواند در این باشد که هنگام بررسی اثر LPS، تمامی‌دوزهای LPS را در مقابل گروه شاهد سنجیده­ایم، تغییرپذیری بالای میزان COX در مجموع گروه موارد باعث عدم وجود معناداری شده است.
در بررسی اثر LPS بر NO در زخم­ موش­ها، در حالت کلی، زمانی که دو گروه شاهد و تیمار را صرف نظر از روز ترکیب می­نماییم، میزان آنزیم در این دو گروه تفاوت معنادار نداشت. اما با در نظر گرفتن روزها این تفاوت معنادار در روزهای ۱ و ۷ وجود داشت. بنابراین به نظر می­رسد که اثر LPS بر NO بعد از روز ۷، تفاوت معنادار بیشتری دارد.
در بررسی اثر LPS بر H2O2 در زخم­ موش­ها، در حالت کلی، زمانی که دو گروه شاهد و تیمار را صرف نظر از روز ترکیب می­نماییم، میزان آنزیم در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. همچنین با در نظر گرفتن روزها این تفاوت معنادار در تمامی‌روزهای ۱، ۲، ۳ و ۷ وجود دارد. بنابراین به نظر می­رسد که اثر LPS بر H2O2 صرف نظر از روز، تفاوت معنادار دارد.
۴-۱۵٫ نتایج نمونه‌های پاتولوژی
زخم‌هایی که با لیپوپلی ساکارید (۱۰۰µg) مورد تیمار قرار گرفته بودند، میزان ترشح نسبتاً بالایی از سلول‌های التهابی را نشان دادند. همچنین لایه اپیتلیوم گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد، لایه نسبتاً ضخیم‌تری در بررسی‌های پاتولوژیک نشان داد. میزان NO، H2O2 و COX-2 گروه تیمار در تست‌های بیوشیمیایی بالاتر بود (p-value<0.001). نتایج بیانگر این مطلب بودند که LPS توانایی افزایش فاز التهابی ترمیم زخم با افزایش بیان میانجی‌ها دارد.
در روز‌های ۱ و ۲ بعد از زخم، بین گروه‌های شاهد و تیمار تفاوت معناداری یافت نشد. هر دو گروه لایه اپیتلیوم ناقص و نازک با تعداد کمی‌ رگ در آن نواحی داشتند. در روز سوم زخم، زخم‌های گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد، سلول‌های التهابی بیشتر با فیبروبلاست‌ها را نشان داد که لایه اپیتلیوم نسبتاً ضخیم‌تری نیز داشتند. در روز هفتم زخم، زخم‌های هر دو گروه ترمیم یافته بودند.
همان طور که در عکس‌های پاتولوژیکی زیر مشاهده می‌شود، نمونه‌هایی که از بافت‌های گروه‌های شاهد و تیمار تهیه شده‌اند گویای موارد فوق می‌باشند. عکس‌های سمت راست (A) نمونه‌هایی از گروه تیمار و عکس‌های سمت چپ (B) نمونه‌هایی از گروه شاهد هستند:}

A
B
A

B
A
B
A

A
B
A
شکل ۴-۱٫ عکس های حاصل از نمونه های پاتولوژیک. عکس‌های سمت راست (A) نمونه‌هایی از گروه تیمار و عکس‌های سمت چپ (B) نمونه‌هایی از گروه شاهد هستند.
جدول ۴-۱٫ نتایج حاصل از بررسی های پاتولوژیک لام های تهیه شده از بافت زخم