چشم بگشا حشر را پیدا ببین

که بپوسیده ست و ریزیده برت
آن سر و دُم و دو گوش و پاش را
پاره‏ها را اجتماعى مى‏دهد^[۲۶۸]
تا نماند شبهه‏ات در یوم دین‏^[۲۶۹]

۱۲٫ گرفتن سفره و غذای آسمانی از نهان

شنیده­ایم از زبان مردمان عادی که خدا از آسمان برایمان فرستاد اما اینکه در عالم خارج نیز به صورت مادی، از آسمان خوردنی­ای فرود آید که مورد استفاده انسا­های زمینی باشد امری بس حیرت­آور است و کمتر کسی حتی بدین امر می­اندیشد یا انتظارش را می­کشد اما اولیای الهی می­توانند بدین کار دست زنند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۱۲-۱٫ فرو فرستادن خوردنی‌ها از آسمان برای یک قوم

بنی­اسرائیل، گروهی لجوج بودند و هر آن بهانه­ای می­تراشیدند و درخواست نشانه­ای داشتند. به دنبال
این خواست‌ها، از آسمان «أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى‏» گرانگبین و بلدرچین به­گونه­ غریبی بر ایشان فروفرستاده شد. چیزی که در قرآن کریم سه بار بدان اشارت رفته است.^[۲۷۰] این شگفت را خداوند در تأیید حضرت موسای کلیم(علیه السلام) فرو فرستاد.

۱۲-۲٫ مائده‌ی خدا آسمانی به دعای عیسی(علیه السلام)‌ برای مردم

«اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَهً مِنَ السَّماء: چون حواریان گفتند: اى عیسى(علیه السلام) فرزند مریم، آیا پروردگارت مى‏تواند، سفره‏اى از آسمان بر ما فرو بفرستد؟ گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا بدارید.»^[۲۷۱] نکته­ای که افزون بر امر ذکر کار خارق عادت در این کریمه است این است که در برابر خواست یاران حضرت عیسی(علیه السلام) از وی در مورد امر خارق عادت، واکنش پیامبر خدا به آنها نشان­گر نداشتن ارزش الهی و معرفتی و سلوکی برای بیننده این­گونه امور دارد و آن اینکه: با تاکید آنان را مورد خطاب و عتاب قرار می‌دهد و می‌گوید: «اگر مؤمنید از خداوند پروا بدارید.»^[۲۷۲]

گفتى اى اصحاب آفت از خدا
هین روان گردید بى‏رنج و عنا

حاجت این جملگانتان شد روا
سوى غفارى و اکرام خدا^[۲۷۳]

نکته دیگر اینکه در برابر ایمان نیاوردن آنها پس از آن امر شگفت، دچار عذاب بزرگی خواهند شد چرا که مرا وادار به کاری می‌کنید که نیازی به آن نیست.^[۲۷۴]

مایده از آسمان در مى‏رسید
باز گستاخان ادب بگذاشتند
لابه کرده عیسى ایشان را که این
بد گمانى کردن و حرص آورى
ز ان گدا رویان نادیده ز آز

بى‏شرى و بیع و بى‏گفت و شنید
چون گدایان زله‏ها برداشتند
دایم است و کم نگردد از زمین
کفر باشد پیش خوان مهترى
آن در رحمت بر ایشان شد فراز^[۲۷۵]

۱۲-۳٫ سفره‌ی آسمانی برای حضرت مریم(علیها السلام)

پس از چشم گشودن عیسی(علیه السلام) به دنیا، به شکل غریبی خوراک او آماده شد از فرودست مادر، جویبار آبی گوارا جوشش نمود و از تکان نخل خرمای تازه­چین فرو ریخت: « وَ هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَهِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا: و تنه [درخت‏] خرما را به سوى خویش بتکان تا بر تو رطب تازه چین فرو ریزد»^[۲۷۶] تا مأدبه­ای به شگفت برای این بانوی قدیس دست دهد. آنچه مایه­ی این سازوکار در ولادت و خوراک مادر و نوزاد می‌شود جز «قداست روح» ^[۲۷۷] یک ولیّ خدا و نیز پاک دامنی او^[۲۷۸] نخواهد بود.

می­ شود مُبْدَل به سوز مریمی
همچو مریم درد بودش دانه نی