راه و محیط اطراف

بارندگی

رطوبت و لغزنده بودن

نتیجه = تصادف

جدول شماره (1) تفکیک اجزا و اتفاقات منجر به یک تصادف

همچنین بر اساس تحقیقات انجام شده و مطابق شکل (1) نقش عامل انسانی در شرکت با سایر اجزای ایمنی به میزان 93% در بروز تصادفات تاثیر گذار می باشد.

شکل شماره 1
شکل بالا که توسط مجمع جهاني راه (پيارک) تهيه شده و در کتابچه ايمني راه از سوي همان مجمع منتشر شده است را مي توان نتيجه يکي از بهنگام ترين تحقيقات جهاني در زمينه عوامل سه گانه انسان، راه و وسيله نقليه برشمرد که سهم هر کدام از عوامل به طور مطلق و يا با ترکيب با ديگر عوامل ديگر را به صورت سه دايره نشان داده است. منظور از سهم يک عامل در بروز تصادفات به طور مطلق اين است که تنها همان عامل باعث رخداد تصادف شده و دو عامل ديگر در آن نقشی ایفاد نکرده اند.

همچنین در این شکل سهم کلی هر یک از عوامل 3 گانه در بروز تصادف (چه به صورت مطلق و چه ترکیب با دیگر عوامل) نیز نشان داده شده است. به عنوان مثال مجموع عامل انسانی به طور مطلق، انسان و راه، انسان و وسیله نقلیه، انسان – راه – وسیله نقلیه، عددی معادل 93درصد می باشد. این درحالسیت که سهم مطلق عامل انسانی در همین شکل در سطح جهانی معادل 57 درصد معرفی شده است.

این شکل نشان می دهد که به طور میانگین در سطح جهانی، تصادفاتی که عامل انسانی در آن نقش نداشته معادل 6-7درصد می تواند منظور شود. به هر حال براساس این شکل سهم 70درصدی ذکر شده برای عامل انسانی در تصادفات ایران، چه براساس سهم مطلق و چه سهم ترکیبی با دیگر عامول، مبتنی بر آمار و ارقام جهانی نبوده و می تواند اماری صرفا متکی بر شرایط کشور باشد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

براساس شکل فوق همچنین مشخص می گردد که در مقایسه با سهم کل 93 درصدی برای عامل انسانی، نقش راه در 34% تصادفات موثر تشخیص داده شده و نقص فنی خودرو نیز در 13% تصافات به عنوان عامل موثر در بروز تصادفات جهانی معرفی شده است. همچنین 4% تصادفات از این ویژگی برخوردار بوده اند که هر سه عامل انسان، راه و خودرو در بروز آن دخیل بوده است. براساس همین شکل سهم مشترک انسان-راه و انسان-خودرو ( بدون در نظر داشتن عامل سوم موثر) در بروز تصادفات به ترتیب معادل 26 و 6 درصد می باشد.

تجزیه وتحلیل تصادفات جادّه ای در ایران به خوبی نشان می دهد که به طور کلّی در تصادفات جادّه ای ایران عامل انسانی در 90 تا 95 درصد موارد به تنهایی یا به صورت مشترک با عوامل دیگر مسئولیت وقوع حادثه را بعهده داشته است.(تن زاده، ص 397)

گفتار دوّم: صور مختلف نواقص راه و خودرو و مصادیق آن:

صور مختلف نقص راه در تصادف:

نقص راه به صورت یکی از انواع زیر نمایان میگردد که همواره می بایست مورد توجه مسئولین سازمانها به منظور رفع آن قرار گیرد و همچنین کارشناسان تصادفات نیز بایستی در حین رسیدگی به تصادفات به منظور مشخص نمودن میزان تاثیر نقص موجود در راه در بروز تصادفات با انواع آن آشنایی داشته و در اظهار نظرات کارشناسی خود نقص راه را مد نظر قرار داده ودر صورت تشخیص موثر بودن نقص راه در بروز تصادف ، سازمان یا اشخاص ذیربط را مسئول در حادثه وجبران خسارت قرار دهد.نقص راه در یکی از صور ذیل قابل تشخیص می باشد:

1-1: کندگی سطح راه :

این کندگی بعضاٌ توسط ادارات ذیربط جهت عملیات عمرانی راه ،آب وفاضلاب ،مخابرات،…انجام و بدون نصب علایم لازم و ایمن سازي رها گردیده و یا کندگی،ناشی از فرسودگی سطح آسفالت و یا نزولات آسمانی می باشدو مسئولین نگهداري راه در ترمیم یا ایمن سازي آن بی توجهی نموده و این کندگی ها باعث انحراف وسایل نقلیه در محل وقوع حادثه میگردد.

1-2: نصب و ایجاد کاهنده هاي سرعت غیر استاندارد:

نصب و ایجاد کاهنده هاي سرعت می بایست مطابق با استاندارد هاي تعیین شده باشد . بطوریکه میزان ارتفاع ، جانمایی ، علایم مورد نیاز آنها مشخص شده باشد. بنابر این در صورتی که شرایط و نحوه ایجاد کاهنده هاي سرعت مطابق موارد تعیین شده نباشد و به همین دلیل تصادف بوقوع پیوسته باشد، سازمان ذیربط به عنوان مقصر در تصادف و مسئول جبران خسارت تعیین خواهد شد.

1-3: اختلاف در شانه راه :

در راه ها میزان اختلاف شانه با سطح اصلی راه و خط عبور بایستی به نحوي باشد که به هنگام خروج وسیله نقلیه از سطح راه و ورود به آن شانه یا برگشت مجدد باعث انحراف یا واژگونی وسیله نقلیه نشود. { به طور معمول حداکثر میزان اختلاف شانه راه در سطح 5سانتی متر در نظر گرفته می شود}

1-4: عدم ایمن سازي به هنگام عملیات اجرایی در سطح راه ها:

نقص راه یا عدم ایمن سازی آن از سوی سازمان یا شرکت سازنده به عنوان قصور سازمان یا شرکت ذیربط در علت تامه تصادف لحاظ خواهد شد. موارد ایمن سازي در این بخش عبارتند از:

1-1-4) محکم کردن علائم به طور مناسب در جاي خود:

براي محکم کردن و محافظت علایم و تجهیزات، به طوري که در اثر ترافیک عبوري و سایر عوامل موجود از جاي خود حرکت نکرده وثابت بمانند ، باید ازکیسه هاي نازك حاوي ماسه یا دیگر مصالح ریز دانه که فاقد خاك رس یا سایر دانه هاي چسبنده هستند ، استفاده نمود.

2-1-4) قابل دید بودن علایم : کلیه علایم باید در شب هنگام یا در مواقعی که محدودیت دید وجود دارد، داراي منبع روشن کننده یا مواد منعکس کننده مناسب باشد.

3-1-4) علایم اضافی:در راههاي با جدا کننده وسط ، باید علایم در دو سمت راه به کار روند ، نباید به صورت پیچیده، نصب و کارگذاري شوند و یا در زمانی بیش از زمان مورد نیاز استفاده گردند.

4-1-4) تمیز کردن: گل ولاي و دیگر مواد زائد نباید در محل اجراي عملیات انباشته شوند.

5-1-4) ارتفاع نصب علایم:لبه پایینی علایم باید 150 سانتی متر بالاتر از لبه سواره رو قرار گیرد.

6-1-4) نحوه قرار گرفتن علائم: نحوه قرار گرفتن علائم در راههاي با جدا کننده وسط

(آزادراههاو بزرگراهها)، علایم باید در سمت راست جاده (سمت حرکت) به صورتی قرار داده شوند که نزدیک ترین لبه آن از کناره آسفالت 120 سانتیمتر فاصله داشته باشد و در جایی که شانه راه آسفالت شده دارد، این فاصله از کنارشانه، 75 سانتیمتر باشد. در این راه ها براي تاکید بیشتر، باید علایم در سمت چپ ( رفیوژ میانی ) نیز تکرار گردند.

1-5: حفاظ غیر استاندارد:

حفاظ منصوبه در حاشیه راه ضمن آنکه بایستی با فاصله مناسب از شانه راه نصب گردد مقاومت و میزان استحکام و نگه دارندگی آن نیز باید متناسب با نوع وسایل نقلیه سنگین مجاز عبوري در محور باشد.

1-6: کمبود علایم هشدار دهنده در نقاط پر حادثه:

در صورتیکه حسب اعلام پلیس نقطه یا مقطعی به عنوان نقاط پر حادثه تعیین و اعلام گردیده باشد سازمان ذیربط موظف است در اسرع وقت اصلاح آن را در دستور کار قرار داده و تا رفع و اصلاح نسبت به نصب علایم هشدار دهنده ((اعلام خطر،نقطه حادثه خیز است، تعیین محدودیت سرعت ، نصب چراغ چشمک زن)) اقدام نماید.در صورت قصور مراتب در علت تامه تصادف لحاظ خواهد شد.

1-7: عدم اصلاح نقاط پر حادثه:

در صورتیکه سازمان مسئول اقدام به نصب علایم هشدار دهنده مطابق بند بالا در نقطه پر حادثه نموده اما باز هم حوادث رانندگی به وقوع پیوسته باشد پلیس راه یا راهور محل موظف است با انجام مکاتبات نسبت به پیگیري موضوع جهت رفع نقص اقدام نماید.چنانچه با وجود مکاتبه وپیگیري سازمان یا اداره مربوطه اقدام موثري در این خصوص ننماید کارشناس تصادفات موظف است با استناد به سوابق مکاتبات انجام شده قصور آن سازمان را در علت تامه تصادف لحاظ نماید.

1-8: قیراندود بودن سطح راه:

عدم توجه به کیفیت واستاندارد بودن مصالح مورد استفاده در آسفالت باعث می شود اجزاي مربوطه نگهداري لازم را نداشته باشند و سطح راه در تابستان و زمستان لغزندگی بیش از حد براي وسایل نقلیه ایجاد نماید. دراین صورت افسر کارشناسی موظف است قصور سازمان مربوطه در علت تامه تصادف را لحاظ نماید.